Halepli Ümran Dakniş'in Sessiz Çığlığı Üzerine

Hayatımda bir çocuğun ailesinin hayatta olduğunu öğrendiğime hiç bu kadar sevinmemiştim. O bombalanmış ev enkazından çıkmış hazin halinin görüntülerinin yaygınlaşmasından duyduğum rahatsızlığı seni Rabbinden sonra en fazla sevecek olanın hayatta olması, kollarında huzur ve şifa bulman duasıyla gideriyordum.
Zira bizden sana hayır yok ey çocuk! Rabbimin yardımı kimin elleriyle ulaştıracağını bilemem. Rachel Corrie'yi Filistine gönderen Halep'e de bir el gönderecektir muhakkak. Ancak bizden sana hayır yok ey çocuk! Biz anca senin görüntülerin üzerinden canavarlaşmış ruhlarımızın iştahını kabartan siyaset sofraları kurarız. Irkını, dinini, yetmedi mezhebini, bize getiri ve götürünü hatta olayları sebeplerini faillerini tartışır ve bir sonuca varamadan seni ambulansın içerisinde olduğu gibi öyle yapayalnız bırakır ayrılır gideriz işlerimize. Sen neler olduğunu anlayana kadar mevzuyu kâra dönüştürebilen biri durumdan vazife çıkarır ve olan olur...
Barış davetinde bulunmayacağım. Bizden ne barış davetçisi olur ne de barış ehli. Barış söylemleri yapanların bam teline basın ve görün ne kadar yanıldığımı.
Bildiğim en güçlü silahımı kullanacağım zalimlere karşı, duamı...
Ya Rabbi! Çağımızın savaş çocuklarını dünyanın rahmet muhyîleri eyle! Tıpkı zalim toplumlara kendi içlerinden, kendilerinden olan Halil'ini, Mesih'ini ve Habib'ini merhamet ehli ve davetçisi olarak gönderdiğin gibi... Sen merhametlilerin en merhametlisisin. Senin her şeye gücün yeter.
Amin!

Not: Bu yazı 2016 yılının Ağustos ayında Halep'in kuşatma altında yoğun saldırılara maruz kalması sonucu bombalanan bir evden kurtarılan Dakniş ailesinin enkaz altından ilk çıkarılan çocuğu Ümran'ın ambulans içerisinde bir kaç dakikalık yalnız kalışı, donmuş şaşkın  görüntülerinin sanal alemde hızla yayılması üzerine yazılmıştır.